اهمیت املانویسی

مغز انسان با مجموعه ای از مهارت های دیداری، حرکتی، شنیداری و پردازش فرآیند نوشتن را شکل می دهد. در واقع مهارت نوشتن، نیازمند برقراری نوعی توازن در توانایی های مغز است.

املا نویسی مقدمه ای برای برنامه های آموزشی در سطح بالاتر است. بر اساس پژوهش های متعددی که توسط برنامه ریزان و مدیران آموزش ابتدایی انجام شده است، اکثر دانش آموزان در مقاطع ابتدایی با اختلال های مختلف املانویسی مواجه هستند.

اختلال املانویسی در خصوص کودکانی به کار برده می شود که واجد هوش طبیعی هستند اما به طور مناسب از هوش خود استفاده نمی کنند. از آنجایی که نوشتن،یک فعالیت انتزاعی است برای کودکان امری دشوار به نظر می آید. شایع ترین اختلال نوشتاری، نقش در هجی کردن یا املا محسوب می شود.

بی توجهی به کودکان با اختلال املا نویسی، علاوه بر محروم ماندن کودک از مهارت نوشتن، موجب سرخوردگی، از دست دادن اعتماد به نفس و محروم شدن کودک از مهارت برقراری ارتباط با دیگران می شود. در نتیجه تشخیص، شناسایی و درمان زود هنگام اختلالات املا نویسی فرآیند یادگیری دانش آموزان را تسریع می بخشد.

مناسب ترین زمان برای آغاز روند درمان کودک مبتلا به اختلال املا نویسی، زمانی است که کودک در مقاطع نخست ابتدایی به سر می برد و در حال یادگیری نگارش کلمات است.

خطاهای کودکان در املانویسی

راه حلی مؤثر در خصوص تقویت مهارت نوشتن، املا نویسی است.

خطاهای املایی کودکان در سه دسته قرار می گیرند. خطای اول مربوط به حافظه ی دیداری است. در این گونه خطا، کودک به جای دیکته ی واژه ی “حیله”، به نگارش “هیله” می پردازد.

دومین خطا، در حساسیت شنیداری رخ می دهد. به طور مثال کودک به جای نوشتار واژه ی ژاکت اقدام به نگارش جاکت می کند.

سومین خطا نیز مربوط به تمیز دیداری است. در مواقعی که کودک دچار خطا در آموزش شود، به جای واژه ی بندگان، واژه ی بندهگان را نگارش می کند. همچنین در مواردی که از تمرکز کافی برخوردار نباشد، به جای نگارش واژه ی شغال، کلمه ی شعال را به نگارش در می آورد.

اختلال املانویسی چگونه اختلالی است؟

اختلال در املا نویسی زیر مجموعه ای از اختلال در نوشتار است.  این اختلال از نقص های شناختی، عصبی و کارکردی در زمینه ی مرکز پردازش اطلاعات نشأت می گیرد.

اختلالات یادگیری نظیر “نارسانویسی” و “نارسا خوانی” زمینه ساز شکل گیری اختلال املانویسی هستند.

لازم به ذکر است که حافظه ی ضعیف شنیداری و دیداری عاملی در خصوص عدم پردازش اطلاعات دریافتی به شمار می آیند. در واقع، به موجب حساسیت فرایند شنیداری و حافظه، روند املا نویسی دانش آموزان با مشکل مواجه می شود.

عوامل بروز اختلالات املانویسی در کودکان

اختلالات املانویسی ناشی از نارسا خوانی

یکی از عوامل مهمی که در شکل گیری اختلال املا نویسی نقش دارد، نارساخوانی یا دیسلکسیا است.

کودکانی که با واژه ها آشنا هستند و در مکالمات روزمره همواره از آن ها بهره می گیرند اما قابلیت درک و شناسایی نشانه های نوشتاری و چاپی واژه ها را ندارد، در مجموعه ی نارساخوان ها قرار می گیرند. این قبیل کودکان اغلب دارای هوش طبیعی و به مراتب بالاتر از حد طبیعی نسبت به سایر افراد هستند.

در حقیقت یک کودک نارساخوان، در خواندن مطالب، به حافظه سپردن، درک دیداری، فضایی و شنیداری با اختلال مواجه است. این عوامل به طور مستقیم تمرکز کودک را جلب می کنند و منجر به بروز اختلال املا نویسی می شوند.

در ادامه برخی از اختلالات املا نویسی را که از نارسانویسی کودک نشأت می گیرند، بیان می کنیم:

• علاقه مند به معکوس نوشتن کلمات و سمبل های نوشتاری

• علاقه مند به ادای کلمات به صورت شمرده، مردد، آهسته و درهم برهم

• خواندن از جهت مخالف

• مشکل در شنیدن آواها

• نوشتن آینه ای کلمات

• تأخیر در یادگیری زمان و ساعت

• عدم توانایی در بهره گیری مناسب از حروف اضافه

• به کارگیری کلمات در جملات نامربوط

اختلالات املانویسی ناشی از نارسانویسی

یکی از اختلالات یادگیری گسترده که بر عملکرد مغز تأثیر منفی می گذارد، نارسا نویسی یا دیس گرافیا است. اختلال دیس گرافیا، در تمامی جنبه های فرایند نوشتن نظیر خوانایی، بیان، اندازه ی کلمات و هجی مؤثر است.

به طور کلی، اختلال نارسانویسی، زمینه ساز اختلال املانویسی و مهارت فنی نوشتن می شود که در کودکان بیش فعال یا مبتلا به اختلال در نقص توجه نسبت به سایر افراد شیوع گسترده تری دارد.

از نشانه های کودکان دارای اختلال در املانویسی ناشی از اختلال نارسانویسی

• عدم برقراری توازن و هماهنگی میان مهارت مغز و نوشتن

• ضعف در خواندن